Hallo iedereen!!!!
Ik ben hopeloos achter met de blog bijhouden, sorry, sorry sorry..............
Er is eigenlijk best het e.e.a. te vertellen, maar doordat je hier ook gewoon met je leven verdergaat kom je ineens tot het besef dat het laatste blogbericht alweer maanden geleden was; DIKKE FOEI!
Inmiddels hebben we alweer bezoek gehad van Bert z'n jongste zus, en is Oma Stegers hier 'as we speak' al 5 weken op visite, nog 2 weekjes en dan vertrekt ze weer naar het ijskoude Nederland, brrrr!
Best raar hoor.....kerst in je zwembroek! Het heeft geen charme of sfeer, je vergeet bijna om je kerstspulletjes tevoorschijn te halen, en als het er dan eenmaal staat, slaat het echt helemaal nergens op want binnen zitten doe je nou eenmaal niet met 30 graden......zucht!!....kerst zal nooit meer hetzelfde zijn.
By the way: WE WENSEN IEDEREEN EEN GEWELDIG 2010!!!!!!
Da's ook zoiets 'Oud en Nieuw'....
Vuurwerk is absoluut uit den boze, dat wordt niet verkocht aan particulieren, en als je het toch illegaal ergens afsteekt, loop je kans op een fikse boete of erger. Het mag alleen gecontroleerd worden afgestoken en dat is altijd in de stad, dus niks 'knallend' het nieuwe jaar in, errug saai mag ik wel zeggen. Tis natuurlijk niet zo raar dat het niet mag, iedereen weet natuurlijk hoe erg de bosbranden van het afgelopen jaar waren, dus de risico's zijn veel te groot, jammer maar helaas.
Afgelopen 24 november was het precies een jaar geleden dat we in Australië aankwamen. We wisten toen helemaal niks, waren er zelfs nog nooit geweest dus dat waren ongelooflijk spannende tijden, inclusief alle opstartproblemen, heimwee, kinderen die naar een nieuwe school gaan en meteen ook even een andere taal moeten leren en nieuwe vriendjes moeten maken, een huis waarvan de verkoop 2 keer niet doorging en de derde keer met veel, héél véél gedoe, omdat in tijden van economische crisis iedereen er een slaatje uit wil slaan (geef ze eens ongelijk), Bert die meteen in het diepe wordt gegooid in z'n nieuwe baan, en ik hele dagen thuis omdat het nou eenmaal niet makkelijk is om hier aan een parttime te komen zonder dat de kinderen er al teveel last van hebben, en verder ken je natuurlijk helemaal niemand dus dat draagt ook niet echt bij aan de feestvreugde, ja er is natuurlijk m'n nicht Elsa, maar die woont ook niet echt om de hoek en zij hebben hun eigen leven, dus die wil je ook niet steeds lastigvallen.
Afijn, het is dus een bewogen jaartje geweest, en ondanks de leuke verhaaltjes op de weblog was het echt niet alleen maar rozengeur een manenschijn, integendeel, maar op die verhalen zit nou eenmaal niemand te wachten. Toch wilde ik het nu wel graag opschrijven omdat het nu eigenlijk wel lekker gaat, en alle stress en gedoe gelukkig zo goed als over is. We kijken weer met een frisse blik en zijn als gezin hier absoluut door gegroeid en sterker geworden, je wordt er in ieder geval wel lekker zelfstandig van, haha.
Had mij een half jaar geleden gevraagd of ik een enkeltje Nederland wilde en ik had meteen m'n koffer gepakt, maar nu denk ik dat ik nog maar een poosje blijf en ga genieten van het land, want er is hier nog zoveel te zien en te doen, en wat is nou een jaar? Ik kan nog niet zeggen of we hier blijven of terug gaan naar Nederland, dat is nog te vroeg, in ieder geval zitten we nu beter in ons vel en laten we het maar komen zoals het komt.
Nou, genoeg zware verhalen, de volgende keer weer iets luchtigers.
Het is inmiddels 5 januari, dus de datum klopt niet helemaal meer.
