dat zijn wij kouwekikkerlanders niet gewend hoor, vandaag is het 41 graden!!!
maar gelukkig hebben we koeling in huis dus het is het beste om gewoon lekker binnen te blijvenA.s. maandag gaan de kinderen voor het eerst naar hun nieuwe school, ik ben heel benieuwd wat ze ervan gaan vinden, de school is splinternieuw en wordt dan ook voor het eerst in gebruik genomen na de zomervakantie (die duurt hier van december tot februari), ik ben blij dat ze weer wat gaan doen na 10 weken op m'n lip te hebben gezeten, maar al met al is dat eigenlijk heel goed gegaan met die twee, tja ze moesten wel, want ze hadden alleen elkaar om mee te spelen, de vriendjes zullen nu ook wel gaan komen hoop ik.
En ze gaan schoolkleding dragen GEWELDIG
!!! nooit meer dat gezeur van "dat staat me niet"
of "ik wil dat niet aan" en geen gedoe meer op school over merkjes enzo, 
ik ben helemaal voor, en de kinderen vinden het zelf ook leuk, gelukkig...
We hebben een nieuwe huisgenoot, hij heet Jack
en is een kitten van nu 13 weken oud, eigenlijk wilde ik geen huisdieren meer, maar ja als je dochter dan met tranen in haar ogen smeekt om een klein katje of hondje of konijntje of, of, of...... ja het maakte eigenlijk niet zoveel uit wat het zou worden,
maar dat er iets moest komen dat was wel duidelijk (we hadden het tenslotte in een vlaag van verstandsverbijstering beloofd, in de hoop dat ze het weer zouden vergeten, dom,dom,dom) dus op een zonnige zaterdagmorgen besloten we om eens te gaan kijken bij een kattenopvangcentrum
genaamd "Ingrids Haven".
Daar zaten grote katten met een "verleden" en een grote ren met kittens die waren "gered" door Ingrid omdat deze katjes uiteindelijk geen goed leven tegemoet konden zien.
Afijn grote ren dus, de kinderen mochten in de ren met de kittens spelen, ik denk zo'n stuk of 20, maar Jack (die naam hebben we hem zelf gegeven) eiste de kinderen eigenlijk meteen op, door op hun schoot te kruipen en zo hard als hij kon te spinnen, en zo heeft hij zichzelf leuk weten te verkopen, dus Jack had ons vanaf dat moment uitgekozen als adoptiegezin,
kinderen superblij natuurlijk, maar we zijn wel illegaal bezig want eigenlijk mogen we hier geen huisdieren in huis, en volgens mij weet Jack dat want hij gedraagd zich echt voorbeeldig, de kleine engerd.Eindelijk hebben we onze spulletjes weer!!!!!!!!!
We hebben er lang op moeten wachten, maar na twee maanden was het afgelopen week dan eindelijk zover.
Maar voordat je alles weer in huis hebt ben je wel weer effe verder, zo makkelijk was dat niet.
Allereerst moesten we wachten totdat de container ingeklaard was (hij was op 6 januari aangekomen in de haven van Melbourne) dat kost je zo'n beetje 500 dollar, dan denk je dat je er bent, HA, mooi niet hè.
De douane wil dan dat de container naar een depot wordt gebracht voor inspectie, dus gaat er weer een paar dagen overheen voordat iemand daar tijd voor heeft, maar je wacht netjes af, want wat moet je anders, formuliertje zus formuliertje zo, dan eindelijk komt er iemand om te inspecteren, en wat blijkt!!!! ZE HEBBEN DE GEHELE CONTAINER GELEDIGD IN EEN LOODS, DANKUWEL!
Al onze dierbare en kostbare spulletjes in een hoek van een loods gekwakt, en dat kost u 1150 dollar Mister Wolda!!!!HUH??????Waarom??? Ja ehh..zo gaat dat, en die mensen die al uw spullen héél voorzichtig uit de container hebben gehaald moeten ook betaald worden en de loodsruimte die u gebruikt, en de inspectie, enz,enz.....O wist u dat niet, jammer hoor, ja shit happens.
En weet u wat; dan maken we twee dozen open en dan keuren we alles goed want ja we gaan natuurlijk niet alles nakijken hè, en dan mag u fijn zelf een vrachtwagentje huren, en daar mag u alles ZELF weer inladen, want wij mogen dat niet ivm. met verzekering enzo, u weet wel.....
Jezus wat een domper was dat zeg, zo was het ons dus niet verteld, maar Bert kon fijn twee keer een vrachtwagen volladen in z'n eentje (het was toen ook 40 graden!) want in één vracht ging het niet lukken, en hier voor de deur samen uitladen, we waren echt hélémaal versleten, maar alles is er, en wonder boven wonder, alles is nog heel en redelijk netjes gebleven, dus dat valt weer mee. En Nina heeft haar lievelingsknuffel weer terug
na 2 maanden, we wisten niet zeker of die erbij zou zitten, want ineens was ie weg, dus we hoopten dat iemand hem ergens in een doos had gepropt, pffffff.....gelukkig hebben we hem gevonden, dikke tranen van blijdschap had ze
, ze was zo blij, nou en ik ook hoor geloof me, ze heeft 2 maanden m'n kop gek gezeurd om dat ouwe stinkding (vind zij niet) wat een opluchting zeg.Kortom, we zijn weer een beetje "thuis" en het gewone leven kan weer beginnen, maar dan iets warmer.
Groetjes Clau
