Afgelopen zaterdag zijn we naar Sovereign Hill geweest.
Dat is een nagebouwd stadje uit 1880 ten tijde van de 'goldrush'.Er zijn een aantal goudmijnen, waar we ook in zijn geweest, zo'n 30 meter onder de
grond, best diep..en koud..en vochtig.., ik was blij dat ik weer boven de grond stond na 40 minuten, en dan te bedenken dat in die tijd die mannen uren onder de grond stonden te hakken en stof in te ademen, hoe noemen ze dat ook al weer 'die goeie ouwe tijd'?? Nou doe mij dan maar de 'moderne tijd' dat gaat me ook prima af hoor.
grond, best diep..en koud..en vochtig.., ik was blij dat ik weer boven de grond stond na 40 minuten, en dan te bedenken dat in die tijd die mannen uren onder de grond stonden te hakken en stof in te ademen, hoe noemen ze dat ook al weer 'die goeie ouwe tijd'?? Nou doe mij dan maar de 'moderne tijd' dat gaat me ook prima af hoor.We hebben mensen leren kennen uit Nederland die ongeveer gelijktijdig met ons de 'grote stap' hebben gemaakt, ze woonden ook in Berwick, dus we deden nog weleens een bakkie bij elkaar, best prettig om af en toe eens in je moers taal te kakelen en je maakt elkaar wijzer. Afijn, ik had al een tijdje niks gehoord van Lia en dacht, ik stuur effe een krabbeltje om weer wat af te spreken, dus ik kijk op d'r hyvessite en ik zie tot mijn grote verbazing dat ze teruggaan naar Nederland!! Ik was in shock, als er al mensen gemotiveerd waren om hier een bestaan op te bouwe
n dan waren zij het wel, meteen de telefoon gepakt en gevraagd wat er aan de hand was.
n dan waren zij het wel, meteen de telefoon gepakt en gevraagd wat er aan de hand was.Door allerlei omstandigheden (waar ik niet over zal uitwijden omdat dat hun privézaken zijn) zijn ze gedwongen om terug te keren naar Nederland met hun twee kindjes, heel triest en jammer dat ze weggaan, maar ze hebben het wel geprobeerd en dat is iets om trots op te zijn. Velen willen het, weinigen doen het, (klinkt wel poëtisch hè).
Door dit gebeuren wel weer 'nieuwe' mensen leren kennen, Anouk en Michael en zoontje Mitchell, die hebben hun deuren opengezet voor Rob en Lia en hun kinderen, die even nergens konden wonen en slapen omdat hun spullen weer in de container zaten.De dag na het vertrek van Rob en Lia, zijn we met Anouk, Michael en
Mitchell naar de Dandenong Ranges gegaan om de coccies (kakatoes) en papegaaien te voeren, dat vonden de kinderen natuurlijk superleuk, meteen maar even een terrasje gepakt, en de bittere nasmaak van het verse afscheid maar even weggespoeld met een wijntje, dat helpt altijd!
Mitchell naar de Dandenong Ranges gegaan om de coccies (kakatoes) en papegaaien te voeren, dat vonden de kinderen natuurlijk superleuk, meteen maar even een terrasje gepakt, en de bittere nasmaak van het verse afscheid maar even weggespoeld met een wijntje, dat helpt altijd!
