Hi,
Angelo is op Somerscamp geweest met school, supergaaf was het!






















9 Dagen is ie weggeweest, wel wat lang voor een 12-jarige, (zeker voor pa en moe) maar absoluut geweldig!

Er worden eens in de zoveel tijd 160 kinderen geselecteerd van 16 verschillende scholen over heel Victoria om daar naartoe te gaan, dus dat zijn maar 10 kinderen per school!Angelo had een inschrijfformulier meegekregen om deel te nemen, maar het was wel wie het eerst komt, het eerst maalt...en vol is vol.

Hij wilde zo graag mee, dat hij er eerder voor is opgestaan om maar zo vroeg mogelijk op school te zijn, om zijn formuliertje in te leveren!!

Hartstikke spannend natuurlijk, want het ging op volgorde van inleveren......en jawel hoor, hij was nummer 3....pfffjoeh...wat een opluchting, ik had er toch niet aan moeten denken hoe zijn stemming was geweest als het hele feest niet door was gegaan!

Maar goed, hij ging dus! Dinsdagochtend stond ie gepakt en gezakt te stuiteren van de zenuwen.

Ik moest nog moeite doen om een afscheidskus af te troggelen (ja hallo, dat doe je toch niet met al je vrienden erbij!), en heb ik hem vriendelijk verzocht mij vooral te missen, en zo niet, dan moest ie maar gewoon liegen, haha!

Zondags mochten de ouders op visite komen, en een lunch voor de kids verzorgen. We besloten om er een bbq-lunch van te maken, het was superleuk. We mochten maar tweeënhalf uur blijven, en daarna moesten we weer wieberen, want er stond weer van alles op het programma voor de kids.

Het deed mij trouwens aan vroeger denken toen ik met de kinderkampen naar Haamstede ging, ik kan me niet herinneren dat ik graag naar huis wilde, Angelo dus ook niet, hij had het super naar z'n zin.

Afgelopen woensdag kwam hij weer thuis, helemaal versleten en met drastisch slaaptekort heeft ie zich languit in bad laten glijden, en ja, hij had ons gemist (ik weet niet zeker of het waar is!?) één ding is zeker, hij zou het zo weer doen!

Afgelopen vrijdag zijn we naar de oefenrondes van de Grand Prix in Melbourne geweest.

Ook dit was weer georganiseerd door school, er waren 150 vrijkaartjes beschikbaar, en ook nu weer was het, wie het eerst komt, het eerst maalt, en weer hadden we mazzel...we hadden 4 vrijkaartjes!

Dus Bert heeft een dag vrijgenomen en zijn we met de trein naar de stad gegaan.

Hartstikke leuk om het allemaal eens van dichtbij te zien, maar wel een ongeloofelijke kolereherrie!! Gelukkig had Bert een partijtje oordoppen geregeld, anders was ik nu nog doof geweest, haha.

Daarna effe een happie gaan eten in de stad met de kids, dus het was weer een 'af' dagje.

En nu hebben we paasvakantie en gaan we vrijdag met de buren een lang weekend weg naar 90-mile beach, naar het plaatsje Woodside. Ben benieuwd wat dat weer gaat opleveren voor de weblog!

Kattenleed...

Onze (ex) kater Jack is een echte straatmadelief. Hij vind het heerlijk om buiten te zijn, en vooral als het overdag warm is en hij heel de dag met z'n luie reet onder de airco binnen heeft gelegen, dan wil hij 's-avonds en 's-nachts op avontuur, en van ons mag hij, want als we hem binnen houden dan krijst hij de hele boel bij elkaar, en kun je midden in de nacht met je slaapdronken kop de deur weer openhouden voor meneer, tja..een kat heeft nou eenmaal personeel. Afijn, Jack gaat dus graag een blokje om 's-nachts.

Een aantal maanden geleden hebben we nieuwe buren in de straat gekregen met een hondje en twee katten, kater Felix en poes Pipper. Onze Jack enPipper vinden elkaar erg aantrekkelijk, Pipper is echt een ster in het verleiden van Jack, ze wringt zich in allerlei bochten om maar op te vallen bij Jack, ze komt hem zelfs 'ophalen' om samen iets leuks te gaan doen, hartstikke grappig die twee.

Felix daarentegen is een heel ander verhaal! Dat is op zich een lief beest, maar wel erg macho, een stuk ouder dan Jack, vindt zichzelf heel wat en heeft absoluut geen gevoel voor humor, een beetje een zuurpruim met een attitude.

Een paar weken geleden werden we 's-ochtends rond een uur of 5 wakker door een hoop gekrijs onder ons slaapkamerraam, het waren overduidelijk katten in gevecht, dus ik meteen naar buiten om te kijken wat er aan de hand was, en ja hoor.....Jack en Felix lagen lekker te matten in onze voortuin! Felix kwam waarschijnlijk verhaal halen, omdat Jack een beetje leuk loopt te doen met zijn huisgenoot, maar ja, het is wel Jack z'n tuin..er zijn grenzen!

Toen ik naar buiten kwam nam Felix meteen de benen (de lafaard) en Jack heb ik voor de zekerheid maar binnengehaald want ik wilde toch nog wel ff slapen.

Een week of twee later ontdekte ik een abces aan Jack z'n rechtervoorpoot, en hij was ook erg hangerig en wilde niet veel eten. Ik merkte de volgende morgen dat het alleen maar erger werd dus heb ik hem opgepakt en ben met hem naar de dierenarts gegaan. Z'n pootje werd kaalgeschoren en er bleek ook een flinke bloeduitstorting te zitten op het abces, het was duidelijk een vechtwond!

Jack mocht meteen blijven, want hij moest onder het mes, er moest een flinke lange snee gemaakt worden, en er moest een drain geplaatst worden, om alle viezigheid goed te kunnen verwijderen. Nou, zo gezegd zo gedaan, 's-middags kon ik hem weer ophalen, met de mededeling dat het weleens zo zou kunnen zijn dat er stukken weefsel van de wond zouden afsterven en dan moest ie dus weer onder het mes. De eerste 2 dagen ging het goed, de wond moest ik schoonmaken met water en watten, dat was geen probleem totdat ik op de derde dag zag dat er een gat in de wond zat waar eerst nog hechtingen hadden gezeten! Waarvan we hoopten dat het niet zou gebeuren was toch gebeurd, er was weefsel aan het afsterven.

Dus Jack maar weer opgepakt en terug naar de dierenarts, weer hetzelfde ritueel, hij mocht weer blijven en ging weer onder het mes. Dit keer moesten de wondranden worden weggesneden en moest ook de drain eruit omdat er anders te weinig huid was om te hechten, ik was er allesbehalve blij mee natuurlijk, maar ja, je hebt weing keus.

Weken lang heeft ie binnen moeten zitten, doktersvoorschrift! Heel fijn ook als je een kat hebt die erg graag buiten is!!

Maar ik moet zeggen, hij heeft zijn 'lijden' moedig gedragen.

Vorige week mochten de hechtingen eruit, en alles zit weer keurig aan elkaar,

Jack speelt weer fijn buiten en wij zijn $540,- armer, Jack blij..wij niet!

Weer terug van weggeweest

Nadat we (o)ma vorige week maandag naar het vliegveld hadden gebracht om weer naar het ijskoude Nederland terug te keren, gingen we snel naar huis om onze spullen te pakken voor een weekje Great Ocean Road

We zouden dinsdagochtend vertrekken naar een camping in Port Campbell en gingen dan ook hard aan de slag om nog even snel de boel aan kant te maken, zodat we ongestoord konden vertrekken. De buren zouden de kat verzorgen dus dat was allemaal goed gegaan

Bert was aan het stofzuigen en ik aan het stoffen toen ik ineens hard moest niezen en acuut door m'n rug ging! Ik stond gelukkig in de slaapkamer dus ik kon me meteen op bed laten vallen, dat is in dat geval ook ongeveer het enige wat je kan doen, ik kon niks meer!!! De pijn was verschrikkelijk en meteen dacht ik:"O shit...de vakantie gaat niet door!" Ik kon alleen nog heel voorzichtig, voetje voor voetje schuifelen, en zitten ging al helemaal niet en liggen was heel pijnlijk, dus inpakken zat er echt niet in! Ik baalde als een stekker, en Bert en de kinderen natuurlijk ook, maar dit ging echt niet.

Dan maar de camping bellen dat het dinsdag niet doorging, maar dat we zouden proberen om evt. woensdag dan te komen. Ik had er niet zoveel vertrouwen in, maar omdat ik de kinderen niet te kort wilde doen besloot ik woensdagochtend om het toch te gaan proberen. Dus veel later dan gepland, en met veel pijn en moeite zaten we uiteindelijk toch woensdagmiddag in de auto op

weg naar Port Campbell, met een kussentje in m'n rug en half achterover hangend ging het redelijk goed, en we moesten toch zo'n 6 uur rijden. Maar al met al viel het mee en zijn we zonder al te veel problemen op plaats van bestemming aangekomen.

Ik heb nog wel een paar dagen flink last gehad, maar doordat we veel hebben gelopen, heb ik het er denk ik ook wel 'uitgelopen'. Dat was trouwens wel grappig, want toen ik mezelf een keer in een winkelruit voorbij zag schuifelen kwam ik niet meer bij, ik leek wel een pinguin die net in z'n broek had gekakt, haha'!

De camping was klein maar wel erg leuk, aan het strand en aan een kreek, waar de kinderen zich prima konden vermaken, en omdat het een vrij kleine camping was, kwamen de kinderen steeds

weer dezelfde kinderen tegen dus dat was vrij makkelijk vriendjes maken, met als gevolg dat we ze heel weinig gezien hebben, veel te druk bezig met........?????? Geen idee, maar schijnbaar was het erg leuk.

We hadden wel megasucces met onze trailer (vraag mij niet waarom, het blijft een tent!), maar om een voor mij duistere reden, bleven er constant mensen voor onze tent staan om hem te bewonderen en er iets over te zeggen in de trant van; 'ziet er goed' 'ik stond net je stoelen te bewonderen' 'is het een off-roader?' 'komt dat allemaal uit die aanhanger?' 'geweldig ding, en zo lekker ruim'!

HALLO!!!!!! Snappen ze het hier wel????? HET IS EEN TENT HOOR!!!

Wij hebben 3 stappen terug moeten doen, van luxe caravan naar vouwwwagen, zeg maar, en hier gaan ze dan helemaal uit hun dak als je zo'n ding hebt, onbegrijpelijk.

De Great Ocean Road is heel mooi, prachtige kustlijn, je zou het echt eens moeten zien!

We zijn naar de 12 apostelen geweest, dat zijn er trouwens geen 12 meer want er zijn er een paar ingestort vanwege erosie.

We hebben de 'Treetopwalk' gedaan, dat is zo gaaf! Je loopt dan over ijzeren loopbruggen van ongeveer 50 meter hoog door een soort regenwoud. Ook erg leuk als je hoogtevrees hebt net als ik! Maar ik heb het toch gedaan, en op een gegeven moment staat er op zo'n loopbrug een toren van nog eens een 30 á 40 meter hoog, en ook daar ben ik opgeklommen! En als je dan eenmaal boven bent, en het waait een beetje, dan gaat dat lekker heen en weer! Nou ik kan je vertellen dat het zweet in m'n bilnaad stond, haha.

Onderweg naar de 'Treetopwalk' reden we over een smalle weg met aan weerskanten

eucalyptusbomen, die werkelijk vol zaten met koala's, echt waanzinnig als je dat zo langs de kant van de weg tegenkomt, en je hoeft niet bang te zijn dat ze wegrennen, want door het eten van de eucalyptusbladeren worden de ze zo stoned als een garnaal, en hangen een beetje tussen de takken te 'chillen', erg leuk.

Ondanks de slechte start, toch een superleuk weekje geweest en zeker voor herhaling vatbaar.

Oh ja...als je op een foto klikt kun je de grotere versie bekijken, ziet er dan toch weer effe anders uit!